---------------------------------------
دلم که بخواند
من و قاطر ها
می رقصیم
تا شتاب کنند
سوی آبادی
که بوی تو و خانه توست
باز دلتنگ تو.
با بوی تو
در سفری دیگر
--------------------------------------------------------------------------------
یخ ها را با سمها
سازش نیست
با هم نمی خوانند
قاطر های طفلکی من
لیز می خورند
انگار که از سرما
یا از خستگی
گریه می کنند
بر سر همین گدار بود
با دوستان ... آن سالها
یکبار دیده بودمت
دوست داشتی
چایی و تابستان و مرا
ومن .. .
انگشتان بلند و طلایی تو را
-----------------------------------------------
باز ابر ها را
سر لج بازیست
با قاطر های من
بگذار ببارند
لعنت به نعل های خوشبختی
شانس کجاست؟
از آسمان نمی رسد
قاطری بالدار
که به پراند از گردنه ها
قاطرهای من و عاشقی را
در برفها
یا در بوی دود های آبی
از سوی خانه تو
در زیر بهمنها
شاید یاد بگیرم
که چه ساعت
چشم براه منی.
-----------------------------------------------------
مرا لیوانیست
تو در آن
جهانیست انگار
دوست دارم
هر شب
بنوشم تو را .. .
ای جهان من
----------------------------------------
مدادها تو را کشید ه اند
و من تو را در خیال
کاش بدانی من و شبها
چه کشیده ایم
از تو ... و از مداد ها