راستی ...چکه های طلایی چشمت
مرا مهمان / یک روز نکرده بود
چای سرد می نوشم
تلخ / تلخ ...بی تو
دو ر از دره های خواب ریز
عسل چشمت کجاست؟
از دوش که آمدی
دوشاب کیستی؟
مرحمت کن
خنده ایی...
شبرینتر از لبت
شب که میرود
صبحدم ...چاشت لب تو را
حرام نمیکنند
طالبان حتی...
با طعمی تلخ و ترش
نیمی از لیمویی ناگزیر
------------------------------------------------------------------
هر سال همین موقع ها
با تو اعلان جنگمان باشد
هر سال دره های کابل را
که بره زاد است ....و بنفشه خوان
کابل چشم سیاه من
غزنه هم خراب توست
چندان که بلخ خراب
خراب مادر زاد است
تا برسد نارنج های تو
نارنجک ما بازیچه
تی تی هم البت
آنجا یاد گرفت
...در جلال آباد شاید
که مردانش
تا پنج شمرد / نتوانند
که از هزار چند بار
پیشاور را
تا بامیان رفته
شماره بیشتر باز
شیرخسته شد
پنج شیر ماند
و مردان بی شمار
تفنگ و مژگان چندی
جدا جدا مینگرند انسان را
که بکشیم یا بکشد
زنده می شود باز جایی بچشمی
در چاشتگاه بی نماز
محرابش/ شاید/ باری
لعنت بمن
که خاطرات محبوبم
سه واژه بیشتر نیست
باران ...انزلی ...نفرین