و درد
تمام جان
مرا می کوبد
ضربان درد ها
انگار آهنگیست
که می خوانم برای تو
دوست منی
کجایی سرو؟
همینکه دوستت دارم
کافی نیست ؟
من درد می کشم
و به خود می پیچم
سیلابی تاریک
خانه مرا برده
میان سیل ها وزاری ها
بی خانمان ...می نالم
و میان دره ای آفتاب رو
سروستانی تازه می کارم
////////////////////////////////////////////////////////////////////
همه رفته اند
و در تاریکی
می گسار غصه ها و ساده ها
باز این منم
که می نوشم
خالی از زندگی
تو را و شعرم را
مرا بگیر
ببین
که پرنده نیستم
مرا بنشان
نگاه کن...
سنگ نیستم
مرا نخواه
لعبتی که نخواهم شد
به تنهایی در بوسه های تو
ستاره ای بودم
خمیازه کش در خواب خستگی
یا در شامگاهی شرم بار
در بی خوابیهای بامداد
در کوله کشی رنج های تنهایی
باز همه رفته اند
در روشنایی بیدار خوابی ها
یکبار باز
ترا خواهم دید
///////////////////////////////////////////////////////////////////////
داشتم می رفتم
پنجر ه را بستم
دلم هنوز
هوای ترا داشت
جهان میدوید با تو
یک چشم نگاه تو را
اگر نمی دیدم
می رفتم تا ببندم
جهان را بروی خویش