می نوبیسی آن غزلهای هزار باره را
که تمام نشود
...تا تمام نکنی نفس
حالا رفیق ببین....
یکجای این غزلهای نا تمام تو میروی...
و اینها تا همیشه ناتمام خواهد ماند.
-----------------------------------------------------------
الهی بمیرم برای آن
برای آن...برای آن
آن ...آن
آن چشمان سبز بی مادر
که شبیه چشمان مادر من است
الهی بگردم...گرد خال پشت بازویت
بلا از تو دور
زیباترین مردم از جهانی... که من شناختم
شبیه ترین به مادرم
تاب اینهمه عاشقی را نمی آرم
الهی بمیرم
--------------------------------------------------------------
در این تاریکی ها
چند شمع روشن کنم؟
چند صد تا
هزار هزار هم
پدیدار نمی شود
آن نادیدنی زیبا
پس از غروب به تماشایش باز
این همه شمع ها را
که امروز خریده ام
روشن خواهم کرد.
--------------------------
زمانه زمانه نرمی خواهد شد
آن گاه که تو بیایی
و بوسه های من نرمی خویش را
بدلخواه خواهد یافت وقتی تو بیایی
جهان در آن نیمروز
برنگ دلپزیر شکر است
قندی و شیرین بی رنگ
که هر چه را گر چه تلخ آمیزی
شیرین است
حتی روزگار من
گله ای و شکایتی نیست
تو جلگه کشتزاران نیشکری
با تو تلخکام نخواهم بود
----------------------------------------------------------------
تو مشغولی به چه کار؟
نمی دانم ...اصلا در مورد تو حدس نباید زد
حالا تو حدس بزن
من چه می کنم
تو درست می فهمی ...بله
چاقویی را تیز میکنم
که امروز یا فردا
رگهای خسته ام را می برد
یا رشته ایی را می بافم
که یزودی هوا را از من بگیرد
و مرا در هوای تو
هواپمیایی در سقوط بسازد
که هیچ به فرودگاهی دیگر
راهش نمی دهند.
-------------------------------------------------------------
از همه جهان بریده ام
بریده تر از همه ...از تو
ای دم بریده... بلند بالا
گیسو افراخته
حالا که دیگر ساعتم تیک تیک نمیزند
تو بیهوده از تاک تاک می گویی
تاک تاک های تو مرا کشت
آه ای دم بریده ... ای گیسو بلند
خدا حافظ ....
--------------------------------------------------