شب در تماشا - شب در بوسه
شب در گریه و عزا و رنج
شب در شعر وسلام
شب در بغض بی سلامی ها
شبها ـ رود های سیاهند
در تقلای جوشش نقره ای ماهی ها
و ماه _ماه نقره پران
در شبی که تو باشی
بوسه دارد و سلام و تماشا ها
واین سالهای قهوه ای را
نبودی و رنج تیری کشید
با خط ناپیدای کبودش
زیر پلک های منتظرم
هیچ هم افسانه نیست
رود های جوشان از ماهی
ماه که می جوشد
هر شب بی تو
در آبهای دریاچه من
رود من... آسمان من
----------------------------------------
من چوپان گله های ابرم
من شبان شاپرکها
نی نواز دره های خاموشم
دوستم با خرگوشان صحرایی
مست از بوی گیاهان بی نامم
بر من بگذر که دوستت دارم
گاهی که دور می مانی
و دوست ترین دوستان من توایی
ترا دوست دارم که مادر دشتهایی
و گله های سفید ابر
همه از آن توست
خدای بارانی
و بانوی آب
دشتها و دره ها و چوپانها
با تو خویشند
و من بنده میزی
با لیوانی و سازی
و یک دشت دلتنگی
آه ...ای خدای گله ها و علفزاران
چوپان ابر های سفید تو باشم کاش.
-------------------------------------------
او که می پرد شهباز است
...در آستان بهار
آن چه می ماند سنگ
نشسته در سیاهی بغض آلود
راه گذاری نیست
تا هایی و هویی
تا به زنگی خاموش
از آنسوی بی خوابی ها
امشب انگار
رگ غزلهای مرا زده ای
تا آنقدر برود
خون از تن دفتر ها
تا هیچ رمقی پیدا نشود
تا یک بار بگویمت
بگویمت؟
...چی؟ هیچ....!
من هم چون تو
من هم ...سکوت میکنم.
سلام محراب
دفتر شعرهایت را ورق میزنم. خیلی فرق کردند ولی همچنان زیبا هستند.
زیبا...ومثل همیشه دلنشین