تهران یک لیوان داغ بود
با چایی شیرین که چون خورشیدی
بر میز و دفتر هایم می تابید
تهران بوسه ای عاشقانه بود
که با چشمکی معصوم
ازآن سوی کوچه ها
لبان کبود مردم عاشق را ماچ می کرد
آن شبها... آن شبها تهران مرغزار آزادی بود
آن لیوان شکست
و از چای داغ شیرینش
جز لکه هایی باقی نیست
و لبها اما ...زیر فشار دندانها
کم کم به خون چکه می افتند
-------------------------------------------------------
بیاید تهران را شلاق بزنید
چندان که داغ زخمهایش
از برج سفید آزادی هویدا باشد
بیایید تهران را اصلا بکشید
تا بنامیدش شهر شهید
یا پایتخت مرگهای نا هنگام
تا من باز مویه کنم در سوک
آه تهرانم ،تهران شلاق خورده زیبایم
آه پایتخت شهید..شهر خون آلودم
-----------------------------------------------------------
تهران را پسته در دهانش بگذارید
پسته دهان بسته ، هرگز نمی خندد
تهران را در پارک لاله...به شطرنج وادارید
با پیر مردان از پا ننشسته عاشق
تهران را رها نکنید
ببوسید این شهر بغض آلوده را
و میانه گریه ها ناز کنیدش
قلقلکی از انگشتان سبز آزادی
بر پهلو های کبود تهران
----------------------------------------------------------
جای تو خالی تی تی
تهران را چون پرنده کاغذی سبز
بالای خاطراتمان پراندم
و شتاب و داغ آرزو هایت را
بر گونه های مردم دیدم
جای تو خالی...انزلی را
قوی سفیدم را بردم با خود
که اگر گذشتیم
از این همه مرز های خون آلود
به یاد تو و آن همه آرامش دستهای کوچکت
پروازش دهم...جای تو خالی بود تی تی
-------------------------------------------------------------
این روز ها که شب ناگهان می آید
و تو اصلا نمی آیی
و من گم شده ام در کو چه های بارانی
من چقدر نوشته ام تا بامداد بیاید
از تو و داغ هایی که بر تهران رفت
انزلی کوچک من خواب ترا می بیند
و پیشانی مهتابی تو
پشت پنجر ه های خیس پنهان است.
شعرهایتان مثل همیشه زیبا و دل انگیز لطفأ یکبار دیگر سروهای جنوب را بنویسید . با تشکر فراوان شبنم
چقدر خوب نوشتی....
لذت بردم حتی از اسمش