(   انزلی زیبا را   )


پیر مرد چه چشمانی داشت...

سبز سبز...کاس کاس

چون مرداب انزلی

مو هایش و ریش انبو هش
 
به سپیدی قو های مهاجر بود


کجا بودی مرد...؟ اینهمه سال ...اینهمه راه...؟

کجا مانده انزلی ...؟ کجاست اینجا مرد...؟

با حسرتی که اشک را بر دیده مینشاند...سر تکان داد


میدانی؟ زمستان است

انزلی هوا باران است...چه بارانی...چه بارانی

بی سرپناهی گرم...انزلی زیبا را چه میشد کرد؟

و خندید بی آنکه دندانی باشدش

با چشمان سبز زیبایش

و پیشانی سفید هموارش


کجا بودی مرد...؟ اینهمه سال...؟ اینهمه راه؟


صیاد بودم ...سالها...بی پروانه

شیلات یکشب تور ها و قایقم را به یغما برد

از آن پس جنگل رفتم...سمت ماسال...سمت شاندرمن

ذغال می ساختم پنهانی...دور از چشم جنگلبان

و سالها فرسودم...چون ذغالی سخت...

که دیگر به کار منقل نمی آید


انزلی زیبا را چه میشد کرد

بی توشه...بی چتر...

زمستان را چابهار می مانم
 
که چون بهار انزلیست

سیگار میفروشم...

ژرفای سبز چشمانش موج  برداشت

و ماهیان سیم اشک را تکانی داد


خدا را ...چابهار بزهوت بی برگی هاست

اینجا این سبز کهن...پیر خزر چه خواهد کرد

بارانهای ریز بی وقفه...آواز شیروانی ها

بستر گرم...آه خدایا...فصل فصل آسودگی هاست

اینجا در کرانه های گرم...با شورابه ها و بلوچ ها

گیل پیر را هنگام آشوب است


کجا بودی مرد...؟ ایهمه سال...اینهمه راه...؟


بی وجبی شالیزار...بی تور...بی قایق

گیله مرد را چه می ماند...؟


درمانده و خاموش می رفت....

در کوچه های ماسه پوش چابهار گرم

خدا را پیر سرسبزم...گیل درمانده...

اینهمه سال...؟ اینهمه راه...؟


دخترم...، تنها دخترم آبکنار است...

با شوی بیمارش که صیاد شیلات است

وضعشان بد نیست...


آری... پیر سرسبزم....وضعشان بد نیست

چون تو که بد نیستی...چون من لابد..

.که وضعم بد نیست

انزلی زیباست

نه بچشم تو ...نه بچشم من

با سنگفرش خیابانش...و پنجره های خانه های زیبایش

و مردابش...چه مردابی چه مردابی ...پر از قایق

و دریایش...چه دریایی ...چه دریایی...پر از ماهی


پیر مرد سر تکان میداد و  میخندید

با سلانه های رفتارش...میرفت

خاموش و درمانده....

در کوچه های ماسه پوش چابهار گرم....




بیستم دی ماه ۱۳۷۰ - چابهار